چه زیبــا می شـود دیــدار و باشـد با تو پنــهانی چه لـــذت میــدهد بوســـه ز کُنـــج لب وُ طـولانی
پریشـــان مــوج گیســوت اگــر بر شــانه ها ریــزد به دنیـــا افکـند لـــرزه همین امواج طـــوفانی
لبــان غنـچه ات اکنــون اگـر بر خنــــده بگـــشایـد بهــار دل بیــــارایــد بــه لبخنـــد گـل افشــــانـی
قسم بر آن سیه زلفت که بر رویت پریشان اسـت نــدارم حالـــت دیــگر بجــــز حــــال پریشـــــانـی
که در آییـــنه ی چشــمت دگر خود را نمی بیــنم ننــبند آن نـــرگـس شهــلا که چشــمانم بگـریانـی
چــو مسکینـان در مانـــده نشــینم بر ســر کــویت ســرای دل بروبــم تـا ، تو را خـوانـــم به مهـمانی
اگــر دانــم کـه می آیی گلـــستان میکـنم راهـــت به پایـــت لاله ها ریــزم ، به اشکـــارا نه پنــهانی
اگـــر از آسمــان بارد به رویـــم سیــلی از باران به دنبــــال تو میگـــردم در آن ایــــام بارانی
بیا ای سرو بستانـم که این عمـرم به پایان اسـت دگــر خــود را مکـــن پنــهان دل زارم بلـــرزانــی
رَویـــم اینک به کُنجی و کُنم دیـــدار آخـــر را رَوی در خاطــرم مانـــد همــین دیـــــدار پایانی
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط:
عشق،
،
:: برچسبها:
عاشقی,
عشق,
متن,
دلنوشته,
|